روزنامههای چاپ امروز کابل عمدتا به بررسی حادثه ترور دو مشاور نظامی آمریکایی در وزارت داخله/کشور و ادامه خشونتها در جریان تظاهرات در شهرهای افغانستان پرداختهاند.
اراده نوشته است که رویداد روز شنبه تنها در چند متری دفتر وزیر داخله روی داده و همه را بهتزده کرده است. نویسنده تاکید کرده است که این حادثه باید به صورت جدی بررسی شود تا همه ابعاد آن روشن شود.
روز شنبه، ۶ حوت/اسفند، یک مرد مسلح به سوی دو مشاور نظامی آمریکایی در داخل ساختمان وزارت داخله اقدام به تیراندازی کرد و آنها را کشت. گروه طالبان گفته است که این فرد عضو این گروه بوده است. نیروهای خارجی همه مشاوران خود را از نهادهای دولتی فراخواندهاند.
نویسنده اراده افزوده است که از یک سو احتمال دارد این رخداد با بیحرمتی به قرآن در پایگاه نظامی بگرام ارتباط داشته باشد و از سوی دیگر ممکن است سازمانهای اطلاعاتی منطقه هم در آن دست داشته باشند تا احساسات مردم را علیه نیروهای خارجی برانگیزند.
هشت صبح در سرمقاله خود با عنوان "پاکستان تهدیدی برای راهبرد آمریکا" نوشته است که گروه القاعده در "بستر پاکستانی" تشکیل شده و گروه طالبان "پروژه پاکستان" است و اعضای این گروه در این کشور آموزشهای تروریستی میبینند.
این روزنامه افزوده است که شبکه حقانی و حزب اسلامی هم در دامن پاکستان پرورش یافتهاند و در حال حاضر هم در خاک این کشور حضور دارند و اعضای آن از همان جا علیه دولت و مردم افغانستان میجنگند.
هشت صبح با این مقدمه تاکید کرده است که موجودیت پایگاههای نظامی و سیاسی و سران این گروهها در پاکستان دلیل واضحی بر "حمایت پاکستان" از آنها است. نویسنده افزوده است که افغانها در چند سال گذشته همواره به این موضوع اشاره کردهاند.
در ادامه سرمقاله این روزنامه آمده است که هرچند مقامهای آمریکایی تازه متوجه این مساله شدهاند، اما برای تغییر وضعیت، از یک سو باید کمکهای آمریکا به پاکستان قطع شود و از سوی دیگر دولت این کشور تحت فشارهای جهانی قرار گیرد.
ماندگار در سرمقاله خود با عنوان "پاکستان در تلاش استفاده از احساسات پاک مردم ما" مدعی است که پاکستان در خشونتهایی که در جریان تظاهرات علیه بیحرمتی به قرآن در افغانستان روی داده است، دست دارد.
این روزنامه افزوده است که گروههای دهشتافگن و خشونتطلب در عقب این خشونتها قرار دارند و پاکستان از هر وسیلهای برای دامنهدار کردن بحران در افغانستان استفاده میکند و مردم باید این موضوع را به یاد داشته باشند.
ماندگار همچنین نوشته است که در این خشونتها نیروهای امنیتی با وضعیتهای پیشبینینشدهای مواجه شده و آنها نمیدانند که چه کسانی برای ابراز احساسات جریحهدار شده خود تظاهرات میکنند و چه کسانی "اهداف بیگانه" را دنبال میکنند.
نویسنده در ادامه تاکید کرده است که آمریکاییها باید واکنش خود را در برابر این اعتراضها از حد عذرخواهی فراتر ببرند و هر چه زودتر کسانی را که در اهانت به قرآن دست داشتهاند، مجازات کنند تا به این اعتراضها نقطه پایان گذاشته شود.
اما روزنامه خدمتگار نوشته است که حوادث اخیر در جریان تظاهرات پنج روز گذشته نشان داد که نیروهای امنیتی و بهویژه پلیس، نیاز به آموزشهای بیشتر و اصلاحات بیشتر دارند.
این روزنامه انتقاد کرده است که پلیس در چند روز گذشته نتوانست که از خشونت و تلفات در جریان این تظاهرات جلوگیری کند و این امر باعث کاهش اعتماد مردم به نیروهای امنیتی میشود.
خدمتگار همچنین نوشته است که منابع امنیتی گفتهاند که همسایگان افغانستان هم در این خشونتها دست دارند و اگر این اظهارات درست باشند، به نظر میرسد که این همسایگان درصدد بیثبات کردن افغانستان هستند.
این روزنامه افزوده است که آنها برنامههای منظمی در این مورد دارند و این امر مسئولیتهای نیروهای امنیتی و بهویژه پلیس افغانستان را بیشتر میکند تا با این گونه خشونتها و برنامهها مبارزه کنند.
روزنامه وحدت با اشاره به ارائه بودجه سال مالی ۱۳۹۱ دولت به مجلس نمایندگان نوشته است که بیشتر بودجه تنها به چند ولایت اختصاص داده شده است و ولایتها و مناطق دیگر از پروژههای توسعهای و عمرانی "محروم" شدهاند.
پیش از این هم طرح بودجه ۱۳۹۱ در مجلس سنا "غیرعادلانه و نامتوازن" خوانده شده بود، ولی عمر زاخیلوال، وزیر مالیه/دارایی، در پاسخ به انتقادها گفت که اجرای طرحهای بزرگ و از جمله راهسازی و تولید انرژی برق در همه ولایتها امکانپذیر نیست.
سرمقالهنویس وحدت اما نوشته است که اظهارات وزیر مالیه نمیتواند "نگاه تبعیضآمیز" در طرح بودجه را توجیه و نمایندگان را مجبور به پذیرش این طرح کند. این نویسنده افزوده است: این نکته واضح است که توسعه اقتصادی، سیاسی و اجتماعی بدون توزیع سرمایهها و منابع ملی به صورت متوازن و بدور از تبعیض امکانپذیر نیست.
به نظر روزنامه وحدت، "تبعیض" در بودجه، یک مساله دائمی بوده و حقیقت این است که تبعیض در بسیاری از مسائل و از جمله در طرح بودجه دولت دیده میشود و علاوه بر آن، بیشتر کمکهای جامعه جهانی هم از سوی حکومت به سوی مناطق مشخصی سرازیر میشود.