به نظر من كارهایی كه باید انجام بگیرد براي این كه این ضعف ها برطرف شود، در درجه اول این نگاه به آینده است، در درجه اول مسوولیت‌پذیري ماهاست. همه ما باید احساس مسوولیت كنیم، بخصوص مسوولین كشور و خدمتگزاران مردم باید احساس مسوولیت كنند.

تقصیرها را گردن هم نیاندازیم. اینجور نباشد كه اگر یك جا یك نقصي پیدا شد، مجلس بگوید تقصیر دولت است، دولت بگوید تقصیر مجلس است، آن یكي بگوید تقصیر قوه‌ قضائیه است. نه، حدود مشخص است. قانون اساسي، خطوط را مشخص كرده است.

وظایف همه معلوم است. رهبري مسوولیت دارد، دولت مسوولیت دارد، مجلس مسوولیت دارد، قوه قضائیه مسوولیت دارد، نیروهاي نظامي مسوولیت دارند، دستگاه‌هاي اجرایي هر كدام مسوولیت هایي دارند؛ به گردن هم نیاندازیم.

(اگر) اشكالي به وجود مي‌آید، متوجه رهبري است، رهبري متواضعانه قبول كند كه این اشكال متوجه اوست و سعي كند آن را برطرف كند. این یكي از اساسي‌ترین كارهاست.

حفظ اتحاد و همدلي، یكي دیگر از وظایف ماست. بارها عرض كرده‌ایم كه بین مسوولین باید اتحاد و همدلي باشد. سه قوه و دیگران باید با هم همدل باشند، همگام باشند، همدست باشند، ولو یك جاهایي اختلاف نظرهایي دارند.

اختلاف نظر اشكالي ندارد اما بایستي در جهت گیري‌هاي نظام و كشور و انقلاب پشت به پشت یكدیگر بدهند، دست یكدیگر را محكم بفشرند و به پیش بروند. هم اینها، هم مردم با هم، هم مردم با مسوولین. این اتحاد و همدلي، علاج قطعي بسیاري از مشكلاتي است كه در كشور وجود دارد.

* از بیانات رهبر انقلاب در نماز جمعه تهران (چهاردهم بهمن 1390)

فراهنگ**1003**