به گزارش روز جمعه ایرنا از سازمان توسعه و نوسازی معادن و صنایع معدنی(ایمیدرو)، 'عبدالمجید شریفی' افزود: این شركت همزمان با دهه مباركه فجر امسال، ركورد سال قبل خود را با تولید 3 میلیون تن پشت سر گذاشت و پیش بینی می شود تا پایان سال جاری، میزان تولید این شركت از 3 میلیون و 300 هزارتن نیز عبور كند.

وی اظهارداشت: این موفقیت، پس از اجرای طرح های توسعه شركت فولاد خوزستان و افزایش ظرفیت سالانه تولید اسمی آن از 5/1 میلیون تن به 2/3 میلیون تن در سال جهاد اقتصادی صورت گرفت.

وی از افتتاح طرح ابتكاری تپه سبز شركت فولاد خوزستان همزمان با روز درختكاری خبرداد و گفت: این طرح با هدف كاهش گرد و غبار، زیبا سازی محیط صنعتی و استفاده بهینه از پسماندهای صنعتی در شركت فولاد خوزستان به مدت 12 ماه اجرا شد.

اقتصام**9186*1580

به گزارش ایرنا ، ' لیو وی مین' سخنگوی وزارت خارجه چین روز جمعه گفت كه ' جانگ مین ' معاون وزیر خارجه چین به عنوان فرستاده ویژه در سفر به خاورمیانه با مقام های مصر و عربستان دیدار و گفت و گو خواهد كرد.

این سخنگو افزود: مقام چینی روزهای 10 تا 14 مارس ( 20 تا 24 اسفند) از كشورهای عربستان و مصر دیدار می كند.

جانگ همچنین روز 14 مارس ( 24 اسفند) راهی فرانسه خواهد شد تا با مقام های این كشور نیز درباره حل بحران سوریه گفت و گو كند.

سخنگوی دولت چین تصریح كرد كه فرستاده این كشور با شماری از مقام های اتحادیه عرب در طول این سفر درباره راه های برون رفت از بحران و كمك به گفت و گو و پیشبرد فرایند سیاسی حل مساله سوریه مذاكراتی انجام خواهد داد.

وزارت خارجه چین بتازگی با انتشار بیانیه ای هشدار داد كه برخی قدرت ها نباید به بهانه كمك رسانی و زیر پرچم سازمان ملل در امور سوریه مداخله كنند.

چین هفته گذشته یك طرح شش ماده برای حل مساله سوریه منتشر كرد.

در هفته اخیر همچنین ' لی خوا شین ' سفیر سابق چین در دمشق به عنوان فرستاده این كشور به سوریه رفت و با ' بشار اسد' و شماری از مقام های ارشد سوری دیدار و ملاقات كرد.

چین از برگزیده شدن ' كوفی عنان ' به عنوان نماینده مشترك سازمان ملل و اتحادیه برای حل مساله سوریه استقبال كرده است.

دولت چین از حدود یك ماه قبل و پس از وتوی قطعنامه ضد سوری غرب در شورای امنیت ، دیپلماسی فعالی برای حل بحران این كشور از طریق گفت وگو و راه های صلح آمیز آغاز كرده است.

آساق ** 275 ** 2100

دكتر ' صادق هدایتی ' روز جمعه در گفت و گو با خبرنگار اجتماعی ایرنا افزود: شیشه ماده مخدر شیمیایی ومصنوعی بوده كه تاثیری شدید بر روی سیستم عصبی می گذارد.

وی با بیان اینكه شیشه با موادی ارزان قیمت و به سادگی در لابراتوارهای غیر قانونی و زیرزمینی تولید می شود، اظهار داشت: این ماده مخدر به عنوان یك محرك قوی می تواند موجب افزایش سطح هشیاری و فعالیت جسمانی شده و اشتها را كاهش دهد.

این روانپزشك ادامه داد: در ابتدا، تاثیر شیشه با افزایش توانایی های جسمی و فكری همراه است اما پس از مدتی با زیاد شدن مصرف این ماده مخدر، معتاد دچار زود رنجی، حمله های خشم، شك و تردید عصبی و توهمات شنیداری و دیداری می شود.

وی مصرف شیشه را موجب ابتلا به جنون روانی دانست وبه والدین هشدارداد كه فرزندان خود را ازعوارض این ماده مخدر بسیار خطرناك آگاه سازند.

اجتمام **9022 ** 1569**1580

از زمان فروپاشی نظام نازی در آلمان انتشار "نبرد من" در این کشور ممنوع است؛ متن اصلی کتاب البته در اینترنت به سادگی در دسترس است.

دادگاهی در آلمان اعلام کرد که کتاب "نبرد من" اثر تبلیغاتی آدولف هیتلر، پیشوای حزب نازی، حتی به صورت ناقص نیز اجازه انتشار ندارد.

مجله هفتگی "تسایتونگزتسویگن" (گواهان زمان) که اسناد مهم تاریخی را به صورت کامل یا گزیده منتشر می‌کند، قصد داشت بخش‌هایی از کتاب "نبرد من" را بازچاپ کند. اما روز پنجشنبه (هشتم مارس) دادگاه عالی مونیخ، مرکز ایالت بایرن، این اقدام را غیرقانونی دانست.

پیتر مک‌گی، ناشر بریتانیایی نشریه، در ماه ژانویه گذشته از ایالت بایرن اجازه بازنشر قسمت‌هایی از کتاب هیتلر را درخواست کرده بود. اما به نظر قاضیان دادگاه ایالتی مونیخ، می‌توان از کتاب "نبرد من" جملاتی را نقل کرد، اما نمی‌توان بخشی از آن را به صورت کامل ارائه داد، به گونه‌ای که خلاصه‌ای از متن اصلی باشد.

پیتر مک‌گی اعلام کرده است که نقل قول‌های "نبرد من" به صورتی ناخوانا منتشر خواهد شد تا موجب توقیف نشریه نشود. او گفته است که هدف نشریه او کاری سیاسی یا تبلیغاتی نیست، بلکه صرفا کاری علمی برای نشان دادن "تبلیغات عوامفریبانه" هیتلر است.

او می‌گوید که مجله قصد داشته است تنها گفتاوردهایی از کتاب را نقل قول کند که از یک صدم حجم کتاب کمتر است، اما به نظر دادگاه قصد ناشر "فراتر از نقل قول" بوده است. به گفته دادگاه، ناشر قصد داشته حدود ۲۰ تا ۲۵ صفحه از اثر اصلی را بازنشر کند، که این مقدار از مقدار متعارف برای "حق نقل قول" فراتر می‌رود.

به گفته آقای مک‌گی، نشریه او قصد داشته بخش‌هایی از کتاب را به همراه تفسیر و توضیح منتشر کند. اما به نظر دادگاه تفسیرهایی که افزوده شده، نه در جهت "روشنگری" بلکه در جهت "گسترش" مطالب کتاب بوده است.

کتابی سطحی و زهرآگین

"نبرد من"، تنها کتاب آدولف هیتلر متنی تبلیغاتی است که "مانیفست ناسیونال سوسیالیسم" شناخته می‌شود، که بر پایه آن "رایش سوم" شکل گرفت و به فاجعه جنگ جهانی دوم انجامید. جنگی که اروپا را به نابودی کشید و بیش از ۵۵ میلیون نفر را به عدم فرستاد.

هیتلر در این کتاب، به خیال خود، برتری نژاد ژرمن و ضرورت نابودی تمام "نژادهای پست" از جمله یهودیان را "استدلال" کرده است. از آغاز، وجدان های آگاه کتاب هیتلر را اثری "سخیف و زهرآگین" دانستند که با احساسات و تعصبات نفرت‌آمیز نوشته شده و کمترین مبنای علمی ندارد.

هیتلر در پی تلاشی کودتایی در سال ۱۹۲۴ به زندان افتاد و در اوقات فراغت به نوشتن افکار خود مشغول شد. او پس از آزادی از زندان جلد اول کتاب و در دسامبر ۱۹۲۶ بخش دوم آن را منتشر کرد.

در دوران سلطه رژیم نازی از سال ۱۹۳۳ تا ۱۹۴۵ این اثر "کتاب مقدس رایش سوم" به شمار می‌رفت. در مدارس به دانش‌آموزان تدریس می‌شد، در سفره عقد به جای انجیل به زوج‌های جوان داده می‌شد و در جبهه جنگ در خورجین سربازان جای داشت.

از این کتاب تا پایان جنگ دوم جهانی نزدیک یازده میلیون نسخه منتشر شد که بیشتر آن مجانی میان مردم پخش شد. کسی حق نداشت نسخه‌های دست دوم کتاب را بفروشد، تا همه کتاب را در خانه خود داشته باشند.

از زمان فروپاشی نظام نازی در آلمان و اشغال این کشور در سال ۱۹۴۵ انتشار "نبرد من" در آلمان به موجب قانون ممنوع است. متن اصلی کتاب البته در اینترنت به سادگی در دسترس است.

پخش و فروش چاپهای قدیمی‌ کتاب ممنوع نیست، اما حق انحصاری آن در اختیار وزارت دارایی ایالت بایرن است، که نشر آن را قدغن کرده است.

مطابق قوانین آلمان باید از مرگ مؤلف هر اثری ۷۰ سال بگذرد تا انحصار حق نشر آن به اتمام برسد. هیتلر در سال ۱۹۴۵ خودکشی کرد، بنابرین تا سال ۲۰۱۵ میلادی حق نشر آن در اختیار ایالت بایرن خواهد بود، اما پس از آن هر ناشری اجازه دارد "نبرد من" را منتشر کند.

ترجمه فارسی "نبرد من" در ایران رواج دارد و بارها تجدید چاپ شده است. این کتاب با برگردان عنايت‌الله شكيباپور از سوی انتشارات "دنيای كتاب" به بازار عرضه شده است.

گفته می‌شود که نخستین بار داوود منشی‌زاده (۱۲۹۳ – ۱۳۶۸) کتاب تبلیغاتی هیتلر را به زبان فارسی ترجمه کرد.

زمین لرزه ای به بزرگی 8/4 درجه در مقیاس امواج درونی زمین (ریشتر) پنجشنبه شب حوالی شهر پهله شهرستان دهلران در استان ایلام را لرزاند.

'غلام علیدادی' صبح جمعه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا بیان كرد: این زمین لرزه در حدود 50 كیلومتری شهر دهلران به وقوع پیوست و تاكنون هیچ گونه خسارت جانی و مالی ناشی از آن گزارش نشده است.

به گزارش ایرنا ، این زمین لرزه در ساعت 21 و 51 دقیقه 36 ثانیه در بخش زرین آباد روی داده است.

شهرستان مرزی دهلران از توابع استان ایلام در مجاورت كشور عراق واقع شده است. ك/3

565/681

به گزارش ایرنا به نقل از شبكه خبر آسیا، در حالی كه اختر شناسان نگران قطع شبكه های برق، سیستم راهیابی (جی.پی.اس)، ماهواره ها و پرواز خطوط هوایی بودند، روز گذشته حادثه خاصی بر اثر برخورد این توفان گزارش نشده است.

به گزارش این شبكه خبری، سازمان فضایی آمریكا ناسا هشدار داده بود كه این توفان سهمگین فضایی ممكن است بر روی كره زمین تاثیر بگذارد. ناسا در عین حال اعلام كرده است این توفان فضایی برای ساكنان ایستگاه فضایی خطری ندارد.

برخورد توفان های فضایی با جو زمین می تواند با ایجاد اخلال در سامانه های ماهواره ای راهبری هواپیماها حوادث پیش بینی نشده ای را برای هواپیماهای در حال پرواز ایجاد كند.

بر اساس گزارش شبكه خبر آسیا، در سال 1989 برخورد زبانه های توفان فضایی با زمین باعث ایجاد اخلال در سیستم انتقال برق استان كبك شد.

آساق**335**1415

وی كه خواست نامش فاش نشود، در گفت و گوی اختصاصی با خبرنگار ایرنا در دمشق افزود: این اقدام كه از صبح چهارشنبه آغاز شده است به دنبال عملیات هفته گذشته ارتش سوریه در شهر حمص و خارج كردن منطقه باباعمرو از دست افراد مسلح صورت می گیرد.

این منبع با اشاره به این كه به دنبال این عملیات شماری از افراد مسلح در استان حمص همراه با خانواده خود به سوی استان ادلب و لبنان فرار كرده اند، افزود: در روزهای اخیر شماری از این افراد وارد اردوگاه های آوارگان سوری در خاك تركیه شده اند.

به گفته وی، عملیات پاكسازی ارتش سوریه در مناطق مختلف شهر حمص همچنان ادامه دارد و به دنبال اشراف ارتش سوریه بر ادلب نیز این پاكسازی آغاز خواهد شد.

یك منبع دیگر در ارتباط با عملیات ارتش سوریه در شهر حمص اعلام كرد كه با توجه به اوضاع در این شهر در ماه های گذشته كلیه افراد مسلح كه به نوعی در این ناآرامی ها دخالت داشته اند در جریان عملیات یا كشته شده و یا فرار كرده اند.

برخی نیز در این عملیات خود را تسلیم نیروهای سوریه كرده اند كه بعضی منابع آمار آن را تا بیش از 700 نفر اعلام می كنند.

خاورم**1436**1597

بدخشان زمستان سختی را تجربه کرده است

مقام های افغان می گویند، دهها نفر از ساکنان روستایی که در برفکوچ (بهمن) اخیر در بدخشان گیر افتاده بودند، نجات یافته اند. برفکوچ اخیر در ولایت بدخشان در شرق افغانستان بیش از چهل کشته بجا گذاشت.

این برف کوچ نیمه شب چهاردهم حوت/اسفند سراسر روستای موسوم به "جدی" در ولسوالی شکی در مرز افغانستان با تاجکستان زیر گرفت.

مقام های محلی می گویند، ۳۹ نفر از ساکنان این روستا در اثر برف کوچ جان داده اند. پیشتر، آمار این تلفات چهل و هفت نفر اعلام شده بود.

ولسوالی شکی از دورافتاده ترین مناطق بدخشان است و راه های منتهی به آن در جریان زمستان به دلیل برف باری های سنگین، مسدود می شود.

مقام های محلی پیش از این گفته بودند که عملیات نجات بازماندگان این برفکوچ به دلیل خرابی راه ها، تقریبا ناممکن است.

اما روز پنجشنبه، ۱۸ حوت / اسفند، حدود صد و شصت نفر از این روستا نجات داده شدند.

بدخشان از مناطق به شدت برفگیر در افغانستان است و بخشهای از آن، همه ساله برای حدود شش ماه در جریان زمستان مسدود می شود.

جزئیات عملیات نجات بازماندگان حادثه اخیر در ولسوالی شکی، هنوز به درستی روشن نیست. اما گزارشها می رساند که گروه های نجات با هلی‌کوپتر به محل رفته و ساکنان این روستا را نجات داده اند.

افغانستان امسال یکی از سخت ترین زمستانهای خود را تجربه می کند.

مقام های افغان می گویند، حدود صد و هشتاد نفر تنها در بدخشان به دلیل برف باری در جریان سال جاری جان داده اند.

امسال میزان بارندگی در برخی از مناطق مرتفع و برفگیر بدخشان به چهار متر نیز رسیده است.

به گزارش ایرنا از مالزی، تحلیلگر آرژانتینی روز جمعه در مقاله ای كه در پایگاه خبری - تحلیلی بسوی آینده مالزی منتشر شده، آورده است: رهبران اسراییل متوجه این موضوع شده اند كه هیچ فرصت نظامی، سیاسی و دیپلماتیك برای اقدام علیه ایران در اختیار ندارند.

وی می افزاید: اسراییل و آمریكا هر دو راهبرد واحدی درباره ایران دارند اما از نظر انتخاب تاكتیك برای دستیابی به این هدف با یكدیگر اختلاف نظر دارند. در حالی كه آمریكا بر فشارهای سیاسی و اقتصادی به ایران همراه با اقداماتی پنهانی از جمله تلاش برای سرنگونی دولت اسد تاكید دارد، اسراییلی ها خواستار یك اقدام سریع علیه ایران هستند.

این تحلیلگر آرژانتینی خاطرنشان می كند: به نظر می رسد اختلافات آمریكا و اسرائیل در این زمینه عمیق باشد. در حالی كه مارتین دمپسی رییس ستاد مشترك ارتش آمریكا خواستار میانه روی در قبال ایران شده، نتانیاهو وی را به خاطر این اظهارات به نوكری ایران متهم كرده است.

سالبوچی تصریح می كند: اوباما از سوی آیپك نهاد آمریكایی اسراییلی قدرتمند در آمریكا كه بسیاری از مقدرات این كشور را در دست دارد، تحت فشار است تا برای اقدام جدی تر علیه ایران متقاعد شود. كسی در امریكا جرات انتقاد و یا سرپیچی از خواسته های آیپك را ندارد و در صورت چنین كاری فورا به ضد سامی بودن متهم و از صحنه سیاسی آمریكا حذف می شود.

در این مقاله آمده است: زمانی كه آیپك در شكل دهی سیاست خارجی آمریكا در خاورمیانه به موفقیت دست یافت دشمنان اسراییل یكی پس از دیگری تضعیف شدند تا اسراییل در امنیت باشد. اسراییل در مقابله با فلسطینیان دستش باز است و هركاری كه بخواهد با حمایت آمریكا انجام می دهد.

آساق**335** 1597

تظاهرات زنان در روز هشتم مارس سال ۱۳۵۷ صدایی بود که در میان محاصره و سرسام شعارهای حامل پیام‌هایی مبنی بر "نمی‌خواهیم" و "نباید" و "سرنگون گردد" و "اعدام گردد"، چیز دیگری می‌خواست؛ در میان پیام‌هایی که همه برآمده از گفتمان نفی و تکفیر بود و حول موضوع "نخواستن" می‌چرخید، صدایی بود که در گفتمان مسلط سیاسی آن دوره، به خواسته‌ای مدنی اشاره داشت. صدایی که مطالبه مشخص خود را هرچند بدون پشتوانه و سرمایه اجتماعی منسجم، فریاد کرده بود.

صدایی مطالبه‌محور از سوی زنان ایران که در فضای سیاست‌زده آن دوران رها ماند: حق انتخاب پوشش در مقابل حجاب اجباری.

این صدا هرچند در زمانه و در شرایطی بلند شد که جنبش‌های اجتماعی نوین درون جامعه ملتهب آن روزگار، فضایی مادی و عینی برای بروز نداشت، اما شاید بتوان آن را آغاز حرکتی مطالبه‌محور دانست. این را می‌توان نخستین گفتمان در جنبش زنان ایران دانست که صدای خود را، با وجود جو سیاسی مسلط بر جامعه، فریاد کرد.

یادآوری این نکته، تنها مقدمه‌ای تاریخی بود برای ورود به بحث گفتمان‌های مختلف در جنبش زنان از انقلاب ۵۷ تا امروز که فریادی سی و سه ساله می‌شود.

تا سال‌های پایانی دهه شصت در ایران تمام صداهای زنانه زیر آواری از رویدادهای هولناک و رگبارمانند، مدفون ماند و طرفه آنکه، بسیاری از زنان پیشرو و فعال، خود نیز به گونه‌ای خودخواسته، از دیدگاهی ایدئولوژیک و سیاست‌زده از هر طیفی، صدای خود را خفه کردند.

در سال‌های اول دهه هفتاد، با دگرگونی نسبی اوضاع اجتماعی، سیاسی، و همزمان با کنفرانس پکن، به تدریج حرکت‌های زیرپوستی و محفلی زنان از پوسته‌های قدیمی بیرون زد و در قالب تشکل‌های مدنی زنان در جامعه معرفی شد.

برگزاری اولین مراسم روز جهانی زن بعد از انقلاب در هشتم مارس ۱۳۷۸، صدای مستقل و برابری‌خواهانه‌ای بود که نوید دوره‌ای جدید در فعالیت‌های زنان را به گوش جامعه رساند. پس از آن، اعلام موجودیت "مرکز فرهنگی زنان" در سال ۱۳۷۹ بود؛ این مرکز را می‌توان به نوعی، جریان تولیدگر (کنشگر) گفتمان آن دوران جنبش زنان دانست. گفتمانی مبتنی بر برابری حقوقی.

ادامه فعالیت‌های زنان در تشکل‌ها و نهادهای مختلف، منجر به تشکیل ائتلاف "هم‌اندیشی زنان" در سال ۱۳۸۳ شد. این جریان که پس از دریافت جایزه صلح نوبل توسط شیرین عبادی شکل گرفت، از تشکل‌های مستقل زنانی پدید آمد که در آن زمان فعال بودند. این ائتلاف، با توجه به برگزاری چندین جلسه با هدف تعیین اولویت‌های جنبش زنان، در پیشبرد گفتمان حقوقی نقشی موثر داشت.

ائتلاف هم‌اندیشی در سال ۱۳۸۴ در گردهمایی بزرگ و تاریخی بیست و دو خرداد، تغییر مواد تبعیض‌آمیز قانون اساسی را به عنوان مطالبه جنبش زنان طرح کرد.

در سال ۱۳۸۵ کمپین یک میلیون امضا همچون جنبشی ائتلافی و با توجه به شرایط جدید سرکوب دولت، با تکیه بر گفتمان حقوقی، حرکتی مطالبه‌محور را آغاز کرد.

کمپین یک میلیون امضا (۱) در آن زمان، نقش اصلی را در تعیین گفتمان غالب داشت. این کمپین با نقد قوانین تبعیض‌آمیز مدنی و با تکیه بر سرمایه اجتماعی گسترده، همگام با آگاه‌سازی جامعه، مسئولان و مجلس قانون‌گذار را مخاطب قرار داد و وادار به پاسخگویی کرد و در شرایط سرکوب توانست ائتلافی را با مشکلات فراوان و با تعهد یکایک اعضای آن شکل دهد.

تجمع مسالمت‌آمیز فعالان جنبش زنان در میدان هفت‌تیر تهران در خرداد ۱۳۸۵ با حضور نیروهای امنیتی به خشونت کشیده شد

این ائتلاف، تولید و ترویج گفتمان مسلط جنبش زنان را تا مقطع انتخابات سال ۸۸ پیش برد.

بهبود نسبی و هرچند اندک در حکومت‌های استبدادی که عمدتا در مقطع انتخابات اتفاق می‌افتد، همواره فرصتی است بر رخ نمودن قامت استوار جنبش‌های اجتماعی موجود که هشیارانه منتظر فرصتی برای حضور مرئی و مردمی بوده‌اند.

هم بدین سبب، "همگرایی فعالان جنبش زنان برای طرح مطالبات در انتخابات" (۲) در مقطع انتخابات ۱۳۸۸ بار دیگر با تکیه بر حافظه هوشمند جنبش زنان موجب پوشاندن "رختی نو " برقامت این جنبش شد. این رخت نو در فضای مسلط سیاسی، همچون لباسی در کارزار انتخاباتی و وقایع پس از آن، بر تن جنبش زنان خوش نشست.

همگرایی فعالان جنبش زنان به دنبال یافتن جایگاهی در گفتمان مسلط سیاسی بود تا این راه را برای پیشبرد گفتمان حقوقی خویش بیازماید. با توجه به دو تجربه درخشان هم‌اندیشی در سال ۱۳۸۴ به لحاظ استفاده از موقعیت زمانی و تجربه کمپین از سال ۱۳۸۵ به لحاظ روش، این بار گامی بزرگتر برداشت و از قوانین مدنی که در کمپین مدنظر قرار گرفته بود، فراتر رفته، بحث تغییر قانون اساسی و الحاق به کنوانسیون رفع تبعیض را مطرح کرد.

در واقع، عملکرد همگرایی زنان در دوران انتخابات نشان داد که ورود به گفتمان سیاسی نه به دلیل احراز قدرت و موقعیت سیاسی، بلکه به دلیل استفاده از فضایی برای طرح مطالبات است و این، تفاوتی است که بین احراز موقعیت سیاسی و استفاده از فضای سیاسی موجود است.

گفتمان رایج پس از جنبش سبز

سرکوب و دستگیری فعالان مدنی در وقایع پس از انتخابات ۱۳۸۸ دلبستگی عاطفی و منطقی در میان فعالان جنبش سبز از طیف‌های مختلف و ارتباطات تنگاتنگ در میان فعالان خرده جنبش‌های گوناگون برای پیشبرد جنبش دموکراسی‌خواهی، از سوی دیگر، می‌توانست خطر مستحیل شدن در جنبش عمومی واحدی را پیش آورد.

دو گفتمان اصلی آن دوره در میان خرده‌جنبش‌های موجود، گفتمان دموکراسی‌خواهی و گفتمان حقوق بشری بود.

هرچند بر ضرورت این دو گفتمان در ساختن گفتمان برابری‌خواهی جنبش زنان تردیدی نیست، اما نگرانی از غیبت گفتمان حقوقی و برابری‌خواهی در جنبش زنان در جای خود باقی بود و کنش اجتماعی که مروج آن گفتمان باشد، به دلیل شرایط سرکوب به شیوه گذشته امکان‌پذیر نبود.

آنچه در آن زمان در جنبش زنان می‌گذشت مبتنی بر سه رویکرد مشخص بود؛ رویکردی که گفتمان حقوقی را همچنان تنها گفتمان موجود و ممکن برای جنبش زنان می‌دانست و به نوعی، تابع نعل به نعل جریانی بود که با کمپین یک میلیون امضا آغاز شده بود.

وحشت از تغییر استراتژی، خطر ایجاد هاله تقدسی خشک و دگرگونی‌ناپذیر را پیرامون آنچه گذشته بود پیش می‌آورد و می‌توانست جریان پویا و سیال جنبش را به جزمی‌گری بکشاند.

رویکرد دیگر که حتی از سوی برخی از صاحبان اندیشه و قلم در میان جنبش زنان طرح می‌شد، حاکی از آن بود که فعالان جنبش زنان فعلا چاره‌ای ندارند جز اینکه در جنبش سبز مستحیل شوند، زیرا در شرایط فعلی، صحبت از جنبش مستقل زنان ممکن نیست و گفتمان دموکراسی‌خواهی جنبش سبز می‌تواند همچون چتری عظیم جمیع خرده‌جنبش‌ها را پوشش دهد. این رویکرد طبیعتا نیازی به اندیشیدن در مورد گفتمان مسلط جنبش زنان نداشت و در حالت بدبینانه، این طور استنباط می‌شد که خواهان کنترل فعالیت‌های زنان تحت حرکت و رهبری واحدی است.

رویکرد سوم که معتقد به حرکت‌هایی هر قدر کوچک، اما مستقل زنان بود، سعی داشت که ضمن پیوند با خواست‌های جنبش دموکراسی‌خواهی، در حرکت سیاسی فراگیری مستحیل نشود؛ مطالبات مشخص خود را همچنان مطرح کند و در عین حال با جنبش‌های دیگر و جنبش سبز دموکراسی‌خواهی در ارتباطی دوسویه بماند و به طور مرتب نسبت خود را با جنبش دموکراسی‌خواهی تعیین و تعریف کند.

بازنمود نظری و عملی این رویکرد در یافتن جایگاه مناسب جنبش زنان در گفتمان مسلط سیاسی جامعه را می‌توان منتسب به همگرایی زنان در دوران انتخابات دانست.

تشکیل "کمیته همبستگی زنان علیه خشونت‌های اجتماعی" (۳) یک ماه پس از انتخابات ۱۳۸۸ ادامه همان رویکردی بود که در کوران سرکوب و فشار، با صدایی مستقل و زنانه به ترویج گفتمان ضدخشونت پرداخت و تا مقطع روز جهانی خشونت، با انتشار مطالب و مصاحبه‌هایی با افراد صاحبنظر، سعی در تقویت این گفتمان داشت.

گفتمان جنبش زنان از هشت مارس ۱۳۸۸ تا هشت مارس۱۳۹۰

همراه شدن کوشندگان جنبش زنان با جنبش سبز از روز هشتم مارس سال ۱۳۸۸ تحت عنوان "همگرایی سبز زنان"، نشانی عریان و جسورانه از "دخالت فمینیستی"* در جریان دموکراسی‌خواهی بود. بدون شک همه فعالان جنبش زنان خواهان آن بودند که جنبش سبز در برنامه و جهت‌گیری‌های خود، منافع زنان را از یاد نبرد و این، جز با شریک شدن و وحدت فعالان در این جنبش امکان‌پذیر نبود.

در واقع، گفتمانی که از پس از اعلام موجودیت همگرایی سبز بر جنبش زنان غالب شد، تلفیقی از این سه گفتمان بود. در اولین بیانیه این گروه در روز هشت مارس ۱۳۸۸(۴) از مطالباتی همچون پیوستن به کنوانسیون بین‌المللی رفع تبعیض و برابری حقوقی درقوانین مدنی، از جمله قانون خانواده، قانون کیفری و ... تا آزادی فعالیت‌های مسالمت‌آمیز و آزادی زندانیان سیاسی و عقیدتی گنجانده شده بود. حامیان این رویکرد مروجان هر سه گفتمان بودند.

سومین نشست همگرایی در سالروز جنبش مشروطه، با همذات‌پنداری میان این دو جریان، به طرح چگونگی کنش‌مندی دوسویه میان جنبش زنان و جنبش‌های دموکراسی‌خواهی در پیشبرد مطالبات زنان پرداخت و به روشنی از حضور نمایندگان جنبش زنان در سطح رهبری نمادین جنبش متکثر دموکراسی‌خواهی سخن گفت و ضمن تاکید بر حضور مطالبه‌محور و متکثر زنان، همگامی با دیگر جنبش‌های "حق‌مدار" و دموکراسی‌خواه را از گام‌های موثر در رسیدن به برابری دانست.

در بیانیه نشست همگرایی سبز زنان (۵) در سالگرد مشروطه، از ضرورت کنش‌مندی دوسویه جنبش‌های عمومی با جنبش زنان، تکثرگرایی، ملی‌گرایی، دفاع از حقوق شهروندی، موضع‌گیری جهانی در مورد جنگ و خشونت‌های نظامی تا پیوند با خواهران فلسطینی و افغانی را به منزله مسائل پیش روی جنبش زنان سخن گفته شد.

در واقع، بیانیه همگرایی سبز زنان با تکیه بر مطالبه‌محوری، جایگاه خود را در گفتمان سیاسی غالب تعیین کرد و حضور زنانه و به عبارتی، دخالت فمینیستی خود را اعلام کرد.

موضع‌گیری‌های اندیشمندان و کنشگران جنبش زنان نسبت به "بهار عربی"، تقبیح مداخله نظامی، تحلیل و بررسی مفاهیمی همچون امپریالیسم و تاثیر آن در پیشبرد اهداف جنبش‌های نوین اجتماعی و به ویژه جنبش زنان و استقبال ازسیاست‌های آشتی‌جویانه، زمینه‌ساز رویکردی بود که در بیانیه روز جهانی خشونت به عنوان محصول مشترک از زمین حاصلخیز جنبش زنان داخل کشور سربرآورد.

بند بند این بیانیه از استحکام و انسجامی برخوردار است که با توجه به شرایط خفقان و سرکوب داخل بی‌تردید کتیبه‌ای است ماندگار بر دیوار کهن دژ مبارزات برابری‌خواهی.

دراین بیانیه، پیوند ظریف میان مطالبات جنبش زنان و مطالبات جنبش دموکراسی‌خواهی و مسائل بین‌المللی عرصه سیاست بین‌المللی، نشان می‌دهد که جنبش زنان ظرفیت و توان بالقوه را برای باز کردن جای خود در گفتمان مسلط سیاسی یافته است.

دخالت آگاهانه در جنبش دموکراسی‌خواهی

در حال حاضر گفتمان دموکراسی‌خواهی، صلح‌طلبانه، ضدسلاح اتمی و همبستگی با بهار عربی از موضع گفتمان سیاسی برمی‌خیزد.

مجموع این گفتمان‌ها، در فرایند برابری‌خواهی و صلح و دموکراسی، پا به پای هم اهداف یک جنبش را پیش می‌برند و زمینه‌ساز آن موضوع اصلی هستند. اصل آن است که از خاک جنبش زنان سر برآورده باشند. تغییر استراتژی نباید موجب وحشت کوشندگان شود، بلکه هریک از اعضای جنبش باید با شناخت و تشخیص موقعیت، نقش خود را در این میانه به درستی ایفا کند.

اگر درسال ۵۷ عدم وجود سرمایه اجتماعی لازم و مجرب نتوانست گفتمان حقوقی زنان را پیش برد؛ اینک با توجه به پشتوانه نظری و تجربه عملی جنبش زنان، فصل دخالت آگاهانه فمینیستی از طریق تولید برنامه‌های فمینیستی در جنبش دموکراسی‌خواهی فرارسیده است.

در واقع برای پیشبرد فرایند دموکراسی، جنبش‌ها پا به پای هم پیش می‌روند. نیروی پیش‌برنده جنبش‌ها از یک سو متکی به تولید گفتمان‌های نو و خلاقانه است و از سوی دگر در گرو عمل اجتماعی کنشگران آن است.

چرخش گفتمان در جنبش زنان، تهدیدی برای این جنبش نیست، بل تهنیتی است که باید برای ترویج آن زحمت کشید. این امر بدان معناست که نه در عزای غیبت ظاهری گفتمان حقوقی به انزوا رو آوریم و نه در کوران گفتمان غالب سیاسی مستحیل شویم.

فصل سربرآوردن گفتمان برابری‌خواهی در گفتمان مسلط سیاسی فرارسیده است.

(۱) http://www.feministschool.com/campaign/

(۲)http://www.feministschool.com/spip.php?article۲۴۶۱

(۳) http://www.feministschool.com/spip.php?article۳۹۳۳

(۴) http://www.feministschool.com/spip.php?article۴۴۲۵

• *این عبارت را از دکتر نیره توحیدی وام گرفته‌ام.

(۵) http://www.feministschool.com/spip.php?article۵۴۳۵

(۶) https://www.facebook.com/note.php?note_id=۱۰۱۵۰۴۲۷۵۲۰۴۰۲۳۵۶